اینجانب هاشم هاشم زاده هریسى به سال 1317 شمسى در شهرستان هریس به دنیا آمدم. پدرم یك كشاورز زحمت كش ولى عارف به مسائل، اهل قرآن، دعا، ذكر، عبادت، تهجّد و نماز شب بود. خدا گواه است كه هنوز هم آن دعاها، عبادت ها، گریه ها و ناله هاى شبانه و سحرگاهان او، در گوشم طنین افكن و درخاطره ام ضبط و پیوسته براى من الهام بخش است و من هر چه دارم از آن صفا، سادگى، صداقت، امانت و دعاهاى پرسوز پدر دارم و از خودم هیچ!!
در هفت سالگى وارد مكتب خانه شدم و تحصیلاتم را با فراگیرى قرآن آغاز كردم. پس از آموختن كامل قرآن و فراگیرى كتاب هایى كه در مكتب خانه هاى وقت معمول بود، وارد مدارس جدید شدم و چون با خواندن قرآن و دروس مكتب خانه پایه درسىِ قوى یى داشتم، كلاس اوّل را نخوانده امتحان دادم و وارد كلاس دوم شدم در تمام دوران تحصیل، از شاگردان ممتاز و داراى رتبه اوّل بودم. من این موفقیّت را نه از خودم، بلكه از بركات قرآن و آموزش هاى جنبى یى كه بیش تر آن ها دینى بود و پیش از ورود به مدرسه آن ها را آموخته بودم، مى دانم. بعد از فراغت از درس هاى كلاسیك در سال 1336شمسى وارد حوزه علمیّه تبریز شدم و در مدرسه طالبیّه تبریز حجره گرفتم و مشغول تحصیل شدم و از آن دوران طلایى، خاطرات بسیار زیبا و آموزنده اى به یاد دارم. اگر چه از نظر زندگى و وضع معیشتى در سخت ترین شرایط به سر مى بردیم كه به بیان نمى گنجد و قابل ترسیم نیست، ولى از نظر معنوى و علمى فضاى بسیار مقدّس، زیبا و با صفا و در اوج لذت و شیرینى و عطرآگینى بود كه هنوز هم شیرینى آن را در كامم و عطرش را در مشامم احساس مى كنم و آن دوران سخت و توان فرسا را آرزو مى كنم و«ربّى ارجعونى» مى خوانم، ولى جواب «كلّا» (قابل برگشت نیست) مى شنوم.
در آن زمان مدرسه طالبیّه، هم از نظر معنوى و هم از نظر درسى و علمى از فعّال ترین، قوى ترین و پرشورترین مدارس و حوزه هاى تبریز و بلكه كشور بود و در ادبیّات و علوم پایه و مقدّمات از بسیارى حوزه ها و مدارس قوى تر و فعّال تر بود به طورى كه هر كس پیش از اتمام ادبیّات و مقدّمات به حوزه علمیّه قم مى آمد، ضعفى در ادبیّات وى نسبت به طلّاب دیگر این مدرسه احساس مى شد. هم چنین از نظر معنوى هم در اوج زیبایى و عرفان بود به طورى كه وقتى طلبه هاى جوان و نوجوان از روستاها بدون راهنما و مربّى وارد آن محیط علمى و معنوى و آن فضاى عطرآگین مى شدند، در طول چند روز همه زندگى و روحیّات آنان تحت تأثیر آن فضا قرار مى گرفت و تغییر پیدا مى كرد و به طور خودكار درس ها، عبادت ها، دعاها، مناجات ها و نمازهاى شب آنان و شیوه زندگى و معاشرت و اخلاقیاتشان به شكل زیبا و متعالى، تنظیم مى شد و من از صفا و معنویّت و از آداب، فرهنگ و سنّت هاى ارزش مند طلبگى حاكم بر آن مدرسه و از فعّالیّت هاى شبانه روزى و خستگى ناپذیر علمى و مباحثات پر چون و چرا و پرشور طلبه هاى آن مدرسه، خاطرات فراوان و شیرین و گفتنى ها دارم كه به قلم و بیان نمى گنجد و هرگز آن ها را فراموش نمى كنم. بدین گونه در این حوزه و مدرسه و در آن فضاى مقدّس علمى و معنوىِ پرخاطره و پرتلاش، دروس پایه و ادبیّات یعنى صرف، نحو، منطق، اصول، معانى و بیان را به طور طولى و عرضى در مدت چهار سال به پایان رساندم و دروس فقه را آغاز كردم و مقدارى از شرح لمعه را خواندم آن گاه در سال 1340 شمسى كه مرجعیّت عامّه و زعامت حوزه علمیّه قم به عهده آیة اللّه العظمى بروجردى بود؛ از تبریز به قم رفتم و وارد حوزه علمیّه قم شدم و در آن جا نیز دروس فقه و اصول را از شرح لمعه تا كفایه، به طور كامل به پایان رساندم. شرح لمعه را از حاج سیّد جواد آقا خطیبى تبریزى، رسائل و مكاسب را از محضر آیات و اساتید بزرگ آقایان:مكارم و سبحانى و كفایه را از محضر عالم با تقوا و استاد بزرگوار آیة اللّه طباطبائى معروف به سلطانى بروجردى استفاده كردم. مقدارى نیز فلسفه ، كلام، تفسیر، علوم قرآنى و درس هاى مختلف جنبى خواندم و در سال 1345 شمسى وارد تحصیلات دروس خارج فقه و اصول از محضر اساتید بزرگوار و آیات عظام نجفى مرعشى، گلپایگانى و اراكى رحمهم الله گردیدم. درس ها و مطالعات جنبى را در دروس تفسیر ، فلسفه، علوم قرآنى و علوم مورد نیاز دیگر ادامه دادم و در همان سال نویسندگى را شروع كرده، اوّلین كتابم را بانام حقایق تحریف شده منتشر كردم و تاكنون تعداد تألیفات و نوشته هایم در موضوعات مختلف به بیش از 74 جلد بالغ گردیده است.
در سال 1361شمسى به دانشگاه روى آوردم به ترتیب در دانشگاه تبریز، دانشكده الهیاتِ دانشگاه تهران و دانشگاه صنعتى سهند، مشغول تدریس شدم. بدین گونه تحصیلات، مباحثات و مطالعاتم از سال 1325شمسى شروع و تا سال 1360شمسى به مدت 35 سال هم چنان با شدّت و جدّیّت و بدون وقفه و حتى بدون تعطیل و تفریح، بلكه به طور پیوسته ادامه داشت تا آن جا كه با شركت در امتحانات حوزه علمیّه و امتحان خبرگان رهبرى در سال 1369شمسى موفق به اخذ مدارج علمى نهایى و به موازات آن از دانشگاه نیز موفق به اخذ مدرك دكترا در رشته علوم قرآنى گردیدم و در طول تحصیلات و مطالعاتم به چهار امر مهم دیگر نیز مى پرداختم كه عبارت اند از:
1. تدریس در حوزه، دانشگاه، كلاس هاى ویژه و در سطح عموم؛
2. تبلیغات و فعّالیّت هاى فرهنگى در سطح عموم در شهرستان ها؛
3. نویسندگى در رشته ها و موضوعات مختلف مخصوصاً در مورد قرآن و بیش تر به سبك درسى؛
4. فعّالیّت هاى سیاسى از آغاز قیام امام خمینى در مهر 1341 تاكنون به اشكال متفاوت و در ابعاد مختلف.
در مورد هر كدام از این ها گفتنى هاى زیاد و خاطرات فراوان و آموزنده اى دارم كه در این جا نمى گنجد و تنها به برخى از آن ها به مناسبت خاصّى اشاره مى شود.